"Teatr to czasownik" - podsumowanie projektu Teatru Forum w Muzeum POLIN
"Teatr to czasownik" to innowacyjny projekt teatralny dla młodzieży zrealizowany w Muzeum POLIN w ramach projektu Żydowskie Dziedzictwo Kulturowe. Wzięła w nim udział grupa chłopaków i dziewczyn, którzy zdecydowali się z własnej perspektywy, językiem teatru, opowiedzieć publiczności o wyzwaniach, problemach związanych z wykluczeniem.
- Czas realizacji projektu: październik – grudzień 2020 r.,
- Liczba uczestników: 13 osób w wieku 13-17 lat,
- Prowadzący: Sonia Ruszkowska (Muzeum POLIN), Aldona Żejmo-Kudelska (Drama Way), Jarosław Rebeliński (reżyser, Drama Way, YouArt),
- Projekt powstał we współpracy Muzeum POLIN z Drama Way.
Czy w muzeum można robić teatr…? Po co w ogóle wystawiać spektakl w takim miejscu jak muzeum…? To, co łączy te dwie formy bycia z publicznością, to historia, która pragnie być opowiedziana. Na wystawie opowiadają ją obiekty, w teatrze – sam człowiek, z całą jego cielesną ekspresją.
W naszym projekcie swoje historie opowiadali młodzi ludzie, nastolatkowie. W muzealno-teatralnej przestrzeni, którą stworzyli, pracowali z tym, co było dla nich ważne, co ich bolało, co chcieliby zmienić. Teatr Forum to teatr działania, zmiany – zmiany wewnętrznej, ale też zmiany społecznej. W tym sensie bardzo konkretnie wpisuje się w misję Muzeum POLIN, które chce być muzeum odważnym, stawiającym ważne społecznie pytania i podejmującym dialog.
W ramach projektu powstały dwa spektakle: "Bal maskowy" i "Rozdwojenie". W obu ważnym tematem są relacje, szukanie zrozumienia, borykanie się z wykluczeniem. To zarazem temat podstawowy dla Muzeum POLIN, które opowiada właśnie historie międzyludzkich, polsko-żydowskich, chrześcijańsko-żydowskich relacji, szukania porozumienia i cierpień związanych z wykluczeniem na przestrzeni wieków. Nastolatkowie mówili w spektaklach o tych tematach w "tu i teraz", w sposób, w jaki dotykają ich w życiu codziennym.
Walka z izolacją była nie tylko tematem spektakli, ale również rzeczywistością projektu, który miał miejsce w czasie pandemii (październik-grudzień 2020), ze stale zmieniającymi się przepisami wpływającymi również na sposób naszej pracy. Zaczęliśmy ją stacjonarnie, potem przez kilka tygodni spotykaliśmy się online, by w końcu wrócić do muzeum na próby do spektakli, które dla publiczności odbyły się w wersji hybrydowej 9 i 19 grudnia 2020 roku. To też była jakaś walka uczestników i uczestniczek projektu o wpływ na decyzje, które ich dotyczą, o możliwość bycia razem i tworzenia teatru.
Czy to się udało? Zapraszamy do obejrzenia relacji z filmów, które pozwalają zajrzeć za teatralną kurtynę i zobaczyć, jak pracowaliśmy.
Wypowiedzi publiczności, która uczestniczyła w naszych interaktywnych spektaklach świadczy o tym, że spektakl ich poruszył, skłonił do refleksji i aktywnego uczestnictwa:
Super była interakcja z publicznością i to, że każdy mógł się wypowiedzieć. Pozytywnie zaskoczył mnie temat spektaklu, który w pewnym stopniu dotyczył także mnie. Podobało mi się także otwarte, przez co też "nieprzesłodzone" zakończenie. Najważniejszy w całym spotkaniu był według mnie stały kontakt z publicznością, zwłaszcza, że w tych czasach bardzo go nam brakuje.
