"Sześć żeber gniewu" – czytanie performatywne
Psychologowie-wolontariusze uważają, że uchodźcy w reakcji na traumę wojenną przechodzą "sześć żeber gniewu" – gniewu na siebie, winnych, los, wojnę, na tych, którzy znaleźli się w pobliżu. To naturalna reakcja na przeżyty koszmar. Zapraszamy na czytanie performatywne sztuki Saszy Denisowej "Sześć żeber gniewu" w wykonaniu Teatru Komuna Warszawa.
- 3 listopada (czwartek), godz. 19.00
- Pobierz bezpłatną wejściówkę >>
- Wydarzenie po ukraińsku z polskimi napisami
Sztuka Saszy Denisowej "Sześć żeber gniewu" opowiada o ukraińskich uchodźczyniach w Polsce. Pięć Ukrainek z Mariupola, Buczy, Kijowa, Czernihowa i Dnipra mieszka w centrum dla uchodźców i próbuje znaleźć oparcie, sens i nadzieję w czasie wojny pomimo rozdzielenia z mężami, ojcami, braćmi. Z własnym domem i życiem.
Bohaterki sztuki, podobnie jak prawdziwe kobiety, wspominają to, co przeżyły: jak uciekały, jak się ukrywały. Jak pocisk wleciał do kuchni, jak zgubiły w drodze ukochaną czapkę z pomponem córki, jak nabierały pełną wannę śniegu, żeby go stopić i pić. Jak gotowały na podwórku między nalotami rakietowymi. Jak szukały bliskich na listach ofiar. Jak słuchały Ołeksija Arestowicza niczym kołysanki. Jak czekały na ratunek Azowstali.
Aktorki spektaklu wraz z Saszą Denisową i reżyserem Beniaminem Kocem od początku wojny zbierały dokumentalne monologi Ukrainek uciekających przed wojną. W rodzinach, które przygarnęły Ukrainki, w Ptak Warsaw Expo, gdzie w każdym z ogromnych hangarów mieszka około półtora tysiąca Ukraińców, w przerobionych na tymczasowe schronienia szkołach i salach gimnastycznych w całej Polsce. I w Domu Pracy Twórczej ZAiKS, gdzie zamiast polskich twórców mieszkają kobiety i dzieci z Mariupola, Winnicy, Wołnowachy.
Psychologowie-wolontariusze uważają, że uchodźcy w reakcji na traumę wojenną przechodzą "sześć żeber gniewu" – gniewu na siebie, winnych, los, wojnę, na tych, którzy znaleźli się w pobliżu. To naturalna reakcja na przeżyty koszmar. Jedna z bohaterek, nauczycielka literatury ukraińskiej, decydując się wesprzeć swoje koleżanki, wspomina legendy o niezwyciężonych ukraińskich Kozakach. I nagle obok wyjałowionych i zagubionych kobiet stoją potężni wojownicy z przeszłości – Kozacy Siczy Zaporoskiej. A wiara w ukraińskie siły zbrojne, we współczesnych obrońców ojczyzny, w dawną historię, wolność, wiara w Ukrainę daje bohaterkom siłę do życia.
- Reżyseria: Beniamin Koc
- Tekst: Sasza Denisowa
- Przekład: Agnieszka Lubomira Piotrowska
- Światło, wideo: Liubov Gorobiuk
- Scenografia: Łukasz Misztal
- Kostiumy: Łukasz Misztal, Kamil Wesołowski
- Muzyka: Jacek Jędrasik
- Obsada: Katerina Taran, Aleksander Solovoniuk, Konstantyn Skyba, Ania Łysenko, Maria Sewerilowa, Tetiana Proskurina, Justyna Wąsik
- Część nagrań wykorzystanych w spektaklu zostało zrealizowanych w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Czytanie performatywne realizowane przez Teatr Komuna Warszawa w ramach konferencji edukacyjnej "Jak mówimy o sobie, jak mówią o nas? (Re)prezentacja grup mniejszościowych w edukacji".
