Tamara Łozińska (1959-2021)

6 lipca 2021 roku zmarła Tamara Łozińska - historyczka sztuki, redaktorka tekstów, wieloletnia pracowniczka Działu Wystaw i Działu Naukowego, która pieczołowicie pochylała się nad publikacjami związanymi z prezentowanymi w naszym muzeum wystawami. Swój redakcyjny kunszt fantastycznie wykorzystywała przy opracowywaniu wydawanych przez nas książek. Pracowała z pełnym zaangażowaniem, czasami wręcz "zapadając się w pracę".
"Tamara redagowała teksty do wszystkich wystaw prezentowanych w muzeum i towarzyszących im katalogów. Przy niej czuliśmy się pewnie i bezpiecznie. Jako historyczka sztuki, nie tylko dbała o poprawność językową. Dzięki głębokiej znajomości tematu niejednokrotnie wskazywała nam błędy i potknięcia, dzięki czemu uchroniła nas przed wieloma wpadkami. Robiła to zawsze z wielką klasą i kulturą. Pisząc te słowa, łapię się na tym, że chciałabym, aby to właśnie Tamara je przeczytała i sprawdziła" - opisuje Joanna Fikus, kierowniczka Działu Wystaw Muzeum POLIN.
"Zarówno zawodowo, jak i prywatnie, Tamara była wspaniałą, życzliwą osobą, z której stratą bardzo trudno jest się pogodzić" - mówi Zygmunt Stępiński, Dyrektor Muzeum POLIN.
W trudnym, pandemicznym okresie rozmowy z Tamarą wielokrotnie podnosiły nas na duchu. Była niezmiernie życzliwa i słuchająca, przejęta i zainteresowana drugim człowiekiem. Choć między wieloma z nas a Tamarą było kilkadziesiąt lat różnicy, zawsze czuliśmy się dobrze w swoim towarzystwie – jej ogromna wrażliwość i uważność pozwalała nam dzielić się troskami, smutkami, radościami, zupełnie jakby ów dystans wieku wcale nie istniał.
Bardzo dobrze znała język włoski. Dużo podróżowała, a z wypraw tych przywoziła nam ciekawe opowieści. Zawsze będzie nam się kojarzyć także z miłością do kotów, kawą, papierosami i piękną, głównie srebrną, biżuterią - wysmakowaną i elegancką. Była także zaangażowana obywatelsko i mocno przejmowała się sytuacją społeczno-polityczną.
Poza codziennym zaangażowaniem w rozwój Muzeum POLIN, Tamara współpracowała również z Instytutem Sztuki PAN, gdzie czuwała nad logistyką Rady Naukowej i postępowań w awansach naukowych. I tam zapamiętana zostanie jako uważna, rzetelna redaktorka tekstów historyczno-artystycznych.
Składamy najszczersze kondolencje Rodzinie i Bliskim,
Koleżanki i koledzy z zespołu Muzeum POLIN