Zbiór prac jest świadectwem trwania po II wojnie światowej, wbrew Zagładzie, żydowskiej sztuki w Polsce. Jej znaczenie kulturowe, artystyczne i historyczne leży w nawiązaniu do międzywojennej tradycji sztuki żydowskiej, poprzez wybór motywów zaczerpniętych z tradycji religijnej, z kultury żydowskiej ("Portret Mendele Mojchera Sforima"), z życia żydowskiego ("Muzykanci żydowscy") i odwołania do "żydowskiej" techniki kucia w metalu. Metaloplastyka, którą uprawiał Pacanowski, ma długą tradycję w sztuce i w rzemiośle polskich Żydów.

Unikatowy charakter ma zespół projektów scenograficznych Pacanowskiego z lat 1950–1951 dla przedstawień Państwowego Teatru Żydowskiego im. E. R. Kamińskiej z siedzibą w Łodzi.

Ta reprezentatywna kolekcja prac Bolesława Pacanowskiego została nabyta do zbiorów Muzeum POLIN dzięki grantowi Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny.