100. rocznica urodzin Dawida Sierakowiaka

Dawid Sierakowiak urodził się 25 lipca 1924 roku w Łodzi. Pochodził ze średniozamożnej rodziny. Ojciec Dawida pracował w sklepie meblowym, a matka choć miała wpisany w dokumentach zawód "krawcowa", prawdopodobnie nie pracowała, zajmując się domem.

2 marca 1940 roku rodzina Sierakowiaków trafiła do łódzkiego getta. Ich mieszkaniem stał się jeden pokojów mieszkania przy ul. Sanockiej. Jeszcze zanim trafił do Litzmannstadt getto, Dawid zaczął pisać dziennik i prowadził go aż do swojej śmierci. Opisywał zdarzenia z życia swojej rodziny oraz codzienne życie getta i walkę o przetrwanie. Praca ta jest dziś jedną z najważniejszych relacji z łódzkiego getta. Mimo młodego wieku Sierakowiak przenikliwie opisał otaczającą go gettową rzeczywistość, warunki pracy i życia, rozpad więzi rodzinnych czy problemy z dostępem do żywności.

Dawid zmarł z wycieńczenia w sierpniu 1943 roku, został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej. Po wojnie odnaleziono 5 zeszytów z dziennikiem Sierakowiaka, które Marian Turski, jego kolega z klasy, nazwał "najmocniejszym na świecie studium głodu".  Autora "Dziennika" upamiętnia tablica od strony wewnętrznej muru cmentarza przy ul. Brackiej ufundowana przez Konrada Turowskiego.

Historia odnalezienia dzienników nie jest jednoznacznie opisana. Najpewniej na skutek pożogi wojennej nie odnaleziono wszystkich dzienników. Naukowcy nie są zgodni co do tego, jak i gdzie przetrwały.