Powiększa się muzealna kolekcja dzieł Romana Kramsztyka

Roman Kramsztyk (1885–1942) portretował swą kuzynkę Joasię, córkę Andrzeja i Ireny z Zylbermintzów Kramsztyków, co najmniej dwukrotnie. Raz jako kilkuletnie dziecko, w 1927 roku, drugi raz w połowie lat 30. XX wieku.

Nie mógł przypuszczać, że za kilka lat, podczas okupacji, Joanna odegra ważną rolę w przeżyciu ukrywającej się pod Warszawą rodziny. Sam Roman nie wyszedł z getta. Zginął zastrzelony na ulicach rodzinnego miasta w sierpniu 1942 roku, w czasie deportacji Żydów Warszawy do obozu zagłady w Treblince.

Delikatny, pełen dziewczęcego uroku portret Joasi zawiera w sobie najważniejsze cechy twórczości wielkiego malarza: wyczucie koloru, ekspresję, zmysł obserwacji i poczucie humoru.

Portret jest kolejnym cennym darem panów Janusza Prochaski i Krzysztofa Prochaski, synów Joanny Kramsztykówny, i wyjątkowym uzupełnieniem fascynującej kolekcji rodziny Kramsztyków w zbiorach Muzeum Polin. W kolekcji znajdują się m.in. sangwina z 1927 roku, ów wcześniejszy portret Joasi, oraz tomy z jej księgozbioru. Niektóre przedmioty i dokumenty rodzinne, jak obiekty związane z praktyką adwokacką Andrzeja Kramsztyka, pokazane były na wystawie „Biografie rzeczy. Dary z kolekcji Muzeum Historii Żydów Polskich”.

Roman Kramsztyk, Portret Joanny Kramsztykówny, ok. 1933 r.
olej/płótno, 57,5 x 51 cm., sygn. w prawym górnym rogu: Kramstyk