Powiększa się muzealna kolekcja dzieł Romana Kramsztyka

Roman Kramsztyk (1885–1942) portretował swą kuzynkę Joasię, córkę Andrzeja i Ireny z Zylbermintzów Kramsztyków, co najmniej dwukrotnie. Raz jako kilkuletnie dziecko, w 1927 roku, drugi raz w połowie lat 30. XX wieku.

Obraz portret Joanny Kramsztykówny, malarz Roman Kramsztyk
Copyrights
fot. Muzeum Historii Żydów Polskich

Nie mógł przypuszczać, że za kilka lat, podczas okupacji, Joanna odegra ważną rolę w przeżyciu ukrywającej się pod Warszawą rodziny. Sam Roman nie wyszedł z getta. Zginął zastrzelony na ulicach rodzinnego miasta w sierpniu 1942 roku, w czasie deportacji Żydów Warszawy do obozu zagłady w Treblince.

Delikatny, pełen dziewczęcego uroku portret Joasi zawiera w sobie najważniejsze cechy twórczości wielkiego malarza: wyczucie koloru, ekspresję, zmysł obserwacji i poczucie humoru.

Portret jest kolejnym cennym darem panów Janusza Prochaski i Krzysztofa Prochaski, synów Joanny Kramsztykówny, i wyjątkowym uzupełnieniem fascynującej kolekcji rodziny Kramsztyków w zbiorach Muzeum Polin. W kolekcji znajdują się m.in. sangwina z 1927 roku, ów wcześniejszy portret Joasi, oraz tomy z jej księgozbioru. Niektóre przedmioty i dokumenty rodzinne, jak obiekty związane z praktyką adwokacką Andrzeja Kramsztyka, pokazane były na wystawie „Biografie rzeczy. Dary z kolekcji Muzeum Historii Żydów Polskich”.

Roman Kramsztyk, Portret Joanny Kramsztykówny, ok. 1933 r.
olej/płótno, 57,5 x 51 cm., sygn. w prawym górnym rogu: Kramstyk