Justyna Biernat - założycielka Fundacji Pasaże Pamięci. Od wielu lat chroni pamięć o tomaszowskich Żydach, działając na polu kulturalnym i naukowym. Realizuje projekty edukacyjno-artystyczne. Prowadzi spacery śladami tomaszowskiego getta, pisze artykuły naukowe, utrzymuje stały kontakt z potomkami tomaszowskich Żydów. W mojej działalności kulturalnej i naukowej zajmuję się odczytywanie śladów. Odczytywanie to rozumiem jako szukanie podobieństw i nawiązywanie relacji pomiędzy tym co jest, a tym co skrywa ślad. A więc z żydowską przeszłością Tomaszowa Mazowieckiego. Żydzi stanowili jedną czwartą społeczności tomaszowskiej w okresie międzywojennym. Dzisiaj jedynym materialnym śladem tej społeczności jest cmentarz. Śladów tych jednak jest znacznie więcej, mimo iż niematerialnych. Są to rozmaite testimonia, wspomnienia, archiwalia, rodzinne pamiątki. Zależy mi aby wszystkie te ślady gromadzić i przybliżać podczas rozmaitych projektów edukacyjno-kulturalnych. 
Od kilku lat prowadzę Fundację Pasaże Pamięci, która zajmuje się ochroną żydowskiego dziedzictwa Tomaszowa Mazowieckiego. W ramach działalności fundacji, prowadzę rozmaite warsztaty. Wspólnie z udziałem wielopokoleniowych grup, odkrywamy żydowską przeszłość Tomaszowa i wspomniane ślady. Tworzymy razem spektakle performatywne, piszemy teksty literackie, tworzymy audioprzewodniki. Dodatkowo, prowadzę kwerendy badawcze, kontaktuję się z potomkami tomaszowskich Żydów i prowadzę dwujęzyczną stronę, poświęconą historii tomaszowskich Żydów. Chciałabym, aby Żydzi zostali włączeni 
w zbiorową pamięć Tomaszowa Mazowieckiego. Chciałabym, aby Tomaszów pamiętał o Żydach i aby Żydzi pamiętali o Tomaszowie. Bardzo mi zależy na relacji opartej na wzajemności. Można powiedzieć, że działania jakie podejmuję są działaniami efemerycznymi. Są to przede wszystkim warsztaty, projekty. Taka jest dynamika działalności społecznej, pozarządowej, fundacyjnej. Bardzo jednak wierzę w to, że właśnie poprzez te pozornie efemeryczne spotkania, kiedy możemy wspólnie porozmawiać w wielopokoleniowych grupach i stworzyć wspólny język dialogu pomiędzy sobą nawzajem i pomiędzy przeszłością żydowską Tomaszowa, że właśnie w ten sposób realnie utrwalamy pamięć o tomaszowskich Żydach. Bardzo bliska jest mi nie tyle kategoria upamiętniania ile kategoria pamięci.