Simchat Tora

Nazwa Simchat Tora pochodzi z księgi Zohar. Pierwsze wzmianki o obchodach święta znajdujemy w Talmudzie. Święto upamiętnia zakończenie rocznego cyklu czytania Tory i rozpoczęcie nowego.
Radość Tory obchodzi się w Izraelu i w krajach diaspory w różnych terminach. Święto, w zależności od miejsca obchodów, ma różny charakter i obrzędowość. W Izraelu odbywa się tego samego dnia co Szmini Aceret (22 Tiszrej). W krajach diaspory obchodzone jest 23 Tiszrej jako ostatnie święto w cyklu świąt jesiennych.
Głównym rytuałem Simchat Tora są radosne procesje (hakafot), podczas których świętujący tańczą i śpiewają niosąc zwoje Tory. Po zakończeniu siedmiu długich, tanecznych procesji odczytywany jest końcowy fragment Tory, a zaraz potem jej początek. Do czytania Tory wzywani są w tym dniu wszyscy obecni w synagodze mężczyźni (w judaizmie nieortodoksyjnym również kobiety). Zaszczyt bycia wezwanym do czytania Tory to alija (hebr. wstąpienie). Szczególnie wyróżnieni są ci, którzy otrzymują do odczytania ostatni fragment Pięcioksięgu (alija chatan Tora – hebr. Oblubieniec Tory ), oraz początek Pięcioksięgu Mojżesza (alija chatan Bereszit – hebr. Oblubieniec Początku).